Het laatste verhaaltje: Aankomst in Kaapstad!

Kaapstad! Daar zijn we dan! Wat een avontuur was dat!

Zoveel beleefd en gezien, al die mensen en bijzondere landschappen die we doorkruist hebben. Een reis vol ervaringen, van letterlijke en figuurlijke hoogte- en dieptepunten (met een verband tussen de letterlijke en figuurlijke betekenis, afhankelijk van of de weg stijgend of dalend was). Maar we zijn er! Na bloed (een klein beetje maar hoor), zweet (liters) en tranen (gelukkig ook niet zo veel), 11.502 kilometer en naar schatting 35 lekke banden.

We zijn begonnen aan iets waar we eigenlijk weinig van wisten. We hadden ons goed ingelezen in sommige onderdelen (zoals wat je moet kunnen en meebrengen op een fietsreis en hoe Afrikaanse grensovergangen werken), en in andere onderdelen helemaal niet (de landschappen die we zouden tegenkomen, bijvoorbeeld). Het was warmer en kouder dan we verwacht hadden, er waren meer vriendelijke mensen dan je je kan voorstellen. Af en toe kwamen we opeens in een verrassend groen en bergachtig gebied, of was er juist een onverwachte woestijn op ons pad. Er waren vele andere culturen die soms volledig aan onze stereotypen voldeden en soms helemaal niet. Maar zoals een Nederlandse toerist in Tanzania zei: “Eigenlijk is het overal op de wereld hetzelfde, alleen net iets anders. Mensen doen hetzelfde maar dan op hun eigen manier.” En zo is het zeker. Van Nederland tot Italië en Egypte tot Zuid-Afrika.

Mensen vragen vaak of deze reis ons veranderd heeft. Dat denken we niet, maar we zijn – vinden we zelf – wel een beetje wijzer geworden. Zo hebben we gemerkt dat mensen meer gevaar zien dan er daadwerkelijk is. We werden vooraf voornamelijk gewaarschuwd voor enge verkrachters en enge beesten. Beide zaken bleken mee te vallen. Het allergrootste deel van de mensen op deze wereld is namelijk aardig en behulpzaam. In deze tien maanden hebben we namelijk nooit een probleem gehad met mannen met seksuele bedoelingen. Veel mannen onderweg zeiden wel: “Pas op voor de mannen!”. En dan vroegen wij: “Maar jij bent toch niet gevaarlijk?” “Nee, ik niet. Maar anderen wel.” Maar zolang iedereen dat zegt, valt het allemaal best mee. En ondertussen waren alle mannen die we tegenkwamen erg behulpzaam en vriendelijk (en de vrouwen ook, wat dat betreft). Ook vallen de loslopende leeuwen en woeste tijgers erg mee (er zijn namelijk geen tijgers in Afrika). Onze enge beesten bestonden vooral uit kakkerlakken, wespen en andere zoemende vliegbeesten en twee slangen op de weg die we pas zagen toen we er al bijna voorbij gefietst waren. De gevaren waren dus best te overzien.

Ons beeld van Afrika is zeker veranderd. Het is hier zo divers. Elk land is weer heel anders. We hebben wel de armoede uit de Oxfam Novib-reclames gezien, maar er zijn ook heel veel mensen die gewoon prima en tevreden leven. De huizen verschillen van villa’s tot rieten of golfplaten hutjes. Maar ook deze hutjes zijn vaak goed voorzien van alles wat je nodig hebt. En kleding met gaten zegt ook niet per se dat de mensen doodgaan van de armoede, een shirt met gat is immers nog steeds een goed shirt. In Nederland stellen we gewoon veel te hoge en soms onnodige eisen aan spullen. Je hebt niet zoveel nodig, zeker niet in de warme landen waar het leven zich met name buiten afspeelt.

We willen in dit laatste blog even een ode uitbrengen aan Coca Cola. Want: overal waar je komt, of ze een taal spreken die je spreekt of niet, iedereen begrijpt ‘Coca Cola?’ en dan verschijnt er midden in de woestijn opeens een koud blikje cola! Het perfecte drankje als je het even zwaar hebt met de hitte en het blijven trappen. En ze zijn echt overal! Zuidelijker op onze reis was de cola minder een ding, maar toen kregen we een nieuw standaardvoedingsmiddel: EET-SUM-MOR zandkoekjes! Want als je daar eenmaal aan begint wil je steeds maar meer en meer. Het doet zijn naam recht aan. Vanaf Malawi waren deze koekjes de halverwege-de-dag-snack. Of soms ontbijt of lunch als we niets anders konden vinden. Altijd succesvol, kan er meteen weer een paar kilometer tegen aan! Dus dankjewel Coca Cola en EET-SUM-MOR!

Naast eten en drinken zijn er ook de mensen die ons op weg helpen en ons motiveren! In het bijzonder onze truckervrienden. Ze waren er altijd: zwaaiend en toeterend op de weg, op een rustplek halverwege of in de kamer naast je in de kleine goedkope lodge. Je krijgt al snel een band met die mensen. Vooral als er heuvels zijn en je samen langzaamrijdend al het andere verkeer blokkeert. Allebei leef je op de weg en is dat wat je dag in dag uit ziet. Dankjewel truckers voor al die motiverende toeters (die ons wel soms doof maakten), de zwaaiende armen en de verbaasde uitdrukkingen als jullie horen dat we verder reizen dan jullie en dat het hele continent van Afrika lang!

En dit alles legden we vast in dit blog. Dat was vaak nog een hele opgave. De wifi in Afrika is lang niet altijd optimaal, de iPad waarop we schrijven is niet altijd gehoorzaam en de foto’s willen niet altijd uploaden. Maar we hebben het er voor over hoor. Al jullie leuke en aardige reacties waren altijd erg leuk en motiverend om te lezen!

En nu is het bijna tijd om weer terug te gaan naar Nederland! Waar we iedereen weer zullen zien, naar de kapper en de tandarts kunnen, en genieten van het luxe leven zoals:

• Lekker water uit de kraan drinken (en dat er ook altijd water uit de kraan komt)
• Niet meer worden opgegeten door muggen en achtervolgd door vliegen
• Slapen in een warm comfortabel bed en zonder lakenzak die bij Joyce altijd in de knoop raakt
• Gezond eten met groente en fruit, in plaats van elke dag rijst met bonen/geit, friet met kip of pasta met saus uit blik
• Niet bij elke douche moeten douchen omdat je niet weet wanneer de werkende volgende douche is
• Met een gerust hart je schoenen aandoen ’s ochtends, zonder bang te zijn dat er een eng beest (of een pad) in zit
• Leven in een gematigd zeeklimaat (niet meer vergaan van de hitte overdag of doodvriezen van de kou ’s nachts)
• Niet meer constant de geur van je eigen zweet ruiken, of dat van de ander
• Niet die ene goede wc-plek in de berm hoeven zoeken, zonder mensen maar met een heuvel of bosje om achter te verstoppen
• Kaas, stroopwafels en hagelslag eten (niet per se tegelijkertijd)
• Eten met schoon bestek plaats van een afgelikte danwel aan je broek afgeveegde lepel
• De was doen in een wasmachine die met één druk op de knop écht schone kleren aflevert
• Overal waar je maar wilt wifi hebben, en dat het dan ook nog werkt en ook nog snel is
• Niet meer elke ochtend je slaapkamer afbreken en ’s avonds opbouwen op een andere plek
• Drinken uit een schoon glas in plaats van een bidon met een verdachte geur en kleur en misschien ook wel wat algen
• Nooit meer een hartverzakking krijgen als er een vogel door het riet in de berm loopt, omdat je denkt dat je wordt opgegeten door een slang of leeuw
• Nooit meer misselijk eten aan chocola omdat het anders smelt en je veel teveel hebt gekocht omdat het de enige chocola voor lange tijd is

Maar nu klinkt het alsof we deze hele reis alleen maar hebben afgezien, in veel te warme landen met muggen en stekels, chocoladeoverdoses en andere onaangename zaken. Maar dat valt reuze mee hoor. Er zijn ook heel veel dingen die we ontzettend gaan missen zodra we in Nederland weer gewend zijn aan de boterhammen met hagelslag. Zoals:

• Altijd buiten zijn
• Niets moeten behalve eten en een slaapplek zoeken en een stukje fietsen als we willen
• Zwaaien naar alle mensen langs de weg en passerende automobilisten (en dat iedereen dan heel blij wordt als je zwaait)
• Vieze en kapotte kleren mogen dragen
• Mogen stinken, want niemand ruikt dat buiten in de wind
• Niet meer verrast worden door intens mooie landschappen waar je urenlang doorheen mag rijden
• Niet meer leuk mogen afwassen met zand
• Geen olifanten en ezels meer langs de weg om naar te zwaaien
• Niet meer elke nacht ontelbare sterren zien, niet meer het zuiderkruis spotten
• Heel veel beenspieren hebben en je daar dagelijks over verbazen
• Lekker sociale media negeren (want ja, Afrika!)
• Niet meer in de berm lunchen en rusten met een mooi uitzicht en zwaaiend naar de truckers
• Niet meer Harry Potter voorlezen voor het slapen gaan
• Erg genieten van kleine dingen als schone handen hebben, warm water, gewassen kleren, een stukje schaduw

Kortom het was een geweldig avontuur! Met een belangrijke levensles: als je een plan hebt, slecht of goed, voer het uit! Want als je maar lang genoeg kleine stapjes blijft nemen of door blijft fietsen kom je er uiteindelijk wel!

En toen kwam er een olifant met een hele lange snuit
En die blies dit fietsverhaaltje…
Uit.