Laatste land, laatste loodjes: Aussenkehr – Velddrif

Hallo! We zijn de laatste grens over! Het laatste stukje Namibië mochten we bergafwaarts naar de Oranjerivier en zodra we die overstaken waren we in het allerlaatste land van onze reis!

Zuid-Afrika dus. Om zeker te weten dat we het platte Nederland straks wel voldoende waarderen hebben ze nog even voor een goede hoeveelheid heuvels gezorgd, zodat we nog even mochten afzien dit laatste stuk. Soms tachtig kilometer lang vals plat omhoog, soms hele gemene steile hellingen… Een en al heuvels hier! Gelukkig hadden wij alle tijd en gingen we langzaam en gestaag de heuvel op en lekker zonder te trappen de heuvel weer af. Tot we weer omhoog mochten. Zo doorkruisten we Namakwaland. Namakwaland is hier bekend omdat alle heuvels in juli en augustus overdekt worden door een paarse bloemenzee. Helaas lopen we die net mis (en op de bollenvelden in Nederland moeten we ook nog een tijdje wachten)! Maar gelukkig was het ook mooi zonder bloemen.

Maar de heuvels waren niet het enige: we kregen ook te maken met regen! En niet een warme tropische douche, maar gewoon koude grijze mistige regen! Een paar dagen fietsten we door een mist die zo dicht was dat we niet veel van het landschap konden zien. Het was zelfs nodig om onze regenjassen en -broeken aan te doen. Een voordeel hiervan is dat we die dus niet voor niks heel Afrika hebben meegesleept. En met de regen werd het ook opeens koud! Nu was het sinds Botswana al best koud ’s nachts, en het werd wel gestaag kouder. Maar de laatste tijd is het ook overdag koud! Net alsof het echt winter is. Voor Joyce’ voeten was het nog extra koud, want één van haar schoenen was gestolen door een hond of kat in Aussenkehr. En met één schoen loop je een beetje (voor) gek, dus toen heeft ze de ander ook maar achtergelaten. Gevolg was dat ze verder moest op haar teva’s. Koud! Maar gelukkig verkopen ze in Zuid-Afrika ook schoenen en bovendien zijn we er bijna.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Na Namakwaland kwamen we in de Western Cape-regio. Die is ook interessant. Niet vanwege bloemen, maar vanwege wijngaarden! Bij een camping/wijngaard in Trawal vroegen ze of we die avond wilden aanschuiven bij een wijnproeverij die gehouden werd voor een groep toeristen uit een toeristenbus. Dat hebben we maar gedaan want dat hoort nou eenmaal in een wijnland. Samen met een groep vrouwen uit Australië en Nieuw Zeeland van in de zestig hebben we lekker wijn gedronken en gedaan alsof we heel veel roken en proefden (al was dat eigenlijk niet zo. maar het was wel lekker!). We hoorden ook dat we in het rooibosgebied waren. Alle rooibosthee van deze wereld komt uit de buurt van Trawal, waar het alleen groeit in de zanderige grond bovenop de heuvelrug. Er moeten wel immens veel rooibosplantjes groeien moeten ze ons allemaal van thee voorzien!

Ondanks de regen is hier nog wel een waterprobleem. Hoe zuidelijker we komen hoe meer we er van merken. Op elke camping hangen minstens zes briefjes met “Bespaar water!”, “Waterschaarste!”, “Niet te lang douchen!” en “Niet doortrekken!”. Ook in de dorpen en steden hangen de flyers overal. Een Nederlands gezin dat in Kaapstad woont vertelde dat ze maar één keer per dag de wc kunnen doortrekken en dat iedereen al het douche- en afvalwater opvangt voor hergebruik. Ook de dam bij Clanwilliam zat maar voor vier procent vol. Met de regen van de laatste dagen is het nu veertien procent, wat nog steeds zeer weinig is. Zeker als de hele wijnindustrie er ook van moet leven. Ja, serieuze zaak dit. Dat allemaal omdat het de afgelopen drie jaar weinig geregend heeft en de overheid er te weinig op ingespeeld heeft. Door alle huidige maatregelen van waterbeperking gaat het gelukkig beter, maar een lange termijn oplossing is welkom en elke regen die nu valt wordt zeer enthousiast ontvangen (behalve door Joyce en Luca, doorweekt op hun fietsen).

Ze hebben wel genoeg zout water hier. We zijn namelijk opnieuw bij de Atlantische oceaan beland. De zee verveelt nooit met haar mooie kleuren en zonsondergangen, de zeelucht en in slaap vallen bij het geruis van de branding en het krijsen van de meeuwen. Vanaf Lambertsbaai zakten we af naar het zuiden, met uitzicht op zee. Nu zijn we in Velddrif en vanaf hier volgen we de kust verder naar Kaapstad. En Kaapstad is nog maar drie dagen fietsen! Nog maar drie dagen heuvels en tegenwind en twee koude nachten in de tent. Drie fietsdagen om het afwasmiddel, de benzine en de jam en pindakaas op te maken, de laatste hoofdstukken Harry Potter te lezen en nog even te genieten van het leven als wereldfietser.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Volgende bericht komt uit Kaapstad! Doei!