Hoi! Lang geleden he? We hebben veel meegemaakt hoor! We zijn bijna opgegeten door leeuwen, in het ziekenhuis beland en moesten mee naar het politiebureau! Superspannend dus, lees snel verder!
We waren in Dar es Salaam, de laatste keer dat we wifi hadden. Vanaf daar gingen we naar het westen, richting de Malawiaanse grens. Dat ging heel langzaam, want als je met twee mensen bent is de kans twee keer zo groot dat er iemand ziek is. Dus deden we hele korte fietsdagen en zodoende duurde het drie dagen voor we Dar uit waren. Dar is namelijk heel groot. Maar we kwamen uiteindelijk de stad uit en gingen op weg!
Die weg ging dwars door het Mikumi National Park heen. Daar wonen allemaal wilde dieren. Een fietser die er een week eerder doorheen was gereden zei dat ze wel drie leeuwen had gezien, dichtbij de weg. Ze raadde aan om een busritje te overwegen. Maar ja, het is ook wel supergaaf om door een nationaal park te fietsen! Vol zorgen hebben we wat verder geïnformeerd. De meeste mensen rond Mikumi zeiden dat het prima kon, zeker op het heetst van de dag (dan vinden leeuwen het te warm om achter fietsers aan te rennen). Wetende dat al die mensen die ons geruststelden alleen in auto’s reizen, wat iets meer leeuwproef is dan een fiets, fietsten toch wat bezorgd het park in.
‘Zie jij al een leeuw?’
‘Nee, nog niet. Jij?’
‘Nee, ik ook nog niet.’
Na een tijdje riep Joyce: ‘Ik zie iets!’. Dus Luca helemaal verontrust. Daar een eindje verderop stonden wat beesten! Maar het waren geen leeuwen, het waren giraffen! Gelukkig maar, die kunnen we hebben. En ze waren supermooi! Even later waren we helemaal opgenomen door het landschap en de mooie beesten en waren we de leeuwen bijna vergeten. We zagen namelijk een kudde olifanten vlakbij de weg en overal zebra’s. En er renden een groepje giraffen weg omdat ze fietsers eng vinden (zijn we ook). Giraffen rennen dus echt heel slungelig en onhandig en met ledematen die alle kanten op slingeren. We zagen apen, nog meer zebra’s, heel veel impala’s en een zwijn. En toen waren we opeens al 50 kilometer verder en was het nationaal park weer voorbij! We hebben geen leeuwen gespot, de leeuwen ons misschien wel maar dan hebben ze ons in ieder geval niet opgegeten.
De wilde beesten overleefd te hebben fietsten we door naar het westen. Wat was het daar mooi! Bergen, heuvels, hoogvlaktes, een rivier en mooie luchten. We zullen het je laten zien:
Ondertussen had Luca nog af en toe last van haar maag. Dus we bedachten dat we een dokter gingen bezoeken om te kijken of zij of hij een wondermiddel had. We gingen in Chimala naar het ziekenhuis. We mochten onze fietsen bij de personeelsingang parkeren en werden hoppakee naar binnen gebracht. Daar werden we meegenomen door een Duitse stagiair die ons uitlegde in welke volgorde we langs iedere balie moesten gaan: registreren, betalen, langs de mevrouw met de weegschaal en bloeddrukmeter, langs de dokter, betalen, langs het laboratorium, terug naar de dokter, betalen, langs de apotheek en toen naar buiten. Helemaal soepel! En met Luca’s buik gaat het sindsdien ook best goed.
Zo fietsten we verder, heuveltje op en heuveltje af, maar meestal heuveltje op want we waren nu in de Tanzaniaanse hooglanden. Uiteindelijk kwamen we bij Igurusi, waar we in het hotel warempel een andere Nederlandse fietser tegenkwamen! Hij was in Kaapstad begonnen en kwam nu net uit Malawi, dus we konden elkaar goede tips geven. De volgende ochtend waren we onze fietsen en tassen buiten aan het zetten toen de man van het hotel op ons af kwam. Hij zei dat er een probleem was met de andere Nederlander, en had het over de kerk en de politie. Nog voordat wij helemaal konden achterhalen wat er aan de had was, kwam er een scooter aan met daarop twee politiemannen, met de fietser tussen hen in. Hij had geen shirt aan en zijn handen waren aan elkaar gebonden met een stuk touw. Zonder uitleg, maar met een shirt reden ze weer weg. We snapten er niets van. Om onze medefietser bij te staan en te achterhalen wat er nu gaande was, liepen we met de hoteleigenaar naar het politiebureau. Daar zat hij op een stoel en vertelde wat er gebeurd was: hij had ’s ochtends vroeg heel veel hard geluid gehoord uit speakers. Hij wilde gewoon slapen dus besloot te gaan vragen of het iets zachter kon. Daar aangekomen reageerde er niemand, dus besloot hij in de boom waar de speaker in hing te klimmen om hem uit te zetten. Dit werd niet echt gewaardeerd, want de speaker bleek bij een kerk te horen en het harde geluid was de preek of het gebed. Hij werd door zes mensen uit de boom getrokken, de kerk ingesleept, vastgebonden aan een stoel en in de hoek gezet. De kerkdienst ging onverstoorbaar verder. Na de dienst bonden ze hem nog wat beter vast en werd hij tentoongesteld in het midden van de kerk. Het hele dorp kwam langs om foto’s te nemen en hem even over z’n hoofd te aaien, en daarna werd hij naar het politiebureau gebracht.
Op het politiebureau hadden ze het over een rechtszaak, dat klonk niet veelbelovend. Voor advies belden we even de Nederlandse ambassade, want voor zo’n situatie hadden we nog niet eerder gestaan. Maar nee, we mochten alleen tijdens kantooruren bellen. En hij moest zelf bellen, wat moeilijk was want hij mocht zijn telefoon niet hebben. Gelukkig kwam de hotelman met een oplossing. Hij nam Joyce mee naar buiten en begon buiten de deuren van het politiebureau over een “financiële oplossing” van 50.000 shilling, ofwel 20 euro. Ze verzekerden ons dat er geen sprake was van corruptie, maar toch durfde niemand het geld aan te nemen. Het moest via de hotelman, buiten ons zicht, overhandigd worden. Na beloofd te hebben dit nooit meer te doen/dat onze mede-Nederlander zich verder netjes zou gedragen, mochten we allemaal terugkeren naar het hotel. Daar scheidden onze wegen zich, hij naar het noordoosten en wij naar het zuidwesten.
Wij moesten nog één dagje klimmen, naar Uyole, en daarna mochten we 1700 meter afdalen naar de grens met Malawi! Die 1700 meter naar beneden had tussendoor ook wat stukjes omhoog. Dat hadden ze van tevoren niet verteld. Zo fietsten we tussendoor ook nog zo’n 400 meter omhoog, wat best wel een stuk is. Gelukkig konden we daarna weer verder naar beneden racen, alle vrachtwagens inhalend. We eindigden de afdaling in Malawi. Na anderhalve maand heuvelachtig Tanzania, mochten we hier gewoon plat langs het meer fietsen. Een welkome afwisseling! We zijn erg benieuwd wat Malawi ons allemaal zal brengen. Het meer is in ieder geval al heel mooi!
Tot de volgende keer!
Fietsverhaaltjes 
Ha Joyce en Luca,
deze verhalen zijn het erop wachten meer dan waard, wat een hectiek in de afgelopen weken. Het is maar goed dat ik geen tussentijdse updates van Hannah krijg, ik ga bij jullie echt uit van geen nieuws – goed nieuws. Geweldig wat jullie allemaal gezien hebben, wat een prachtige foto’s weer. Door jullie tocht leer ik ontzettend veel dingen waar ik nog nooit over heb nagedacht en zie ik ook dingen die ik anders nooit zou zien. Mooi hoor! Veel succes met het volgende reisdeel, en hou het veilig!
LikeLike
Hoi Rina! Wat leuk dat je zo meeleeft! Goed om te horen dat we ook nog wat leren aan onze trouwe lezers.
LikeLike
Wat weer een goed verhaal en bedankt voor de update! Hele lieve hartegroet van Aletta
LikeLike
Dankjewel! Lieve groeten terug
LikeLike
Wat een prachtig verhaal weer! Ik kan niet wachten tot jullie volgende update!
Goede en veilige reis verder!
Heel veel liefs,
Jasmijn
LikeLike
Dankjewel!
LikeLike
Wow! Jullie maken het in het verhaal nog spannender dan het is…. ;-)) Genieten weer! Op naar het volgende highlight!! Veel plezier and keep it safe!
LikeLike
Het was ook wel spannend hoor 🙂
LikeLike
Ha Luca en Joyce, wat een spannende avonturen hebben jullie weer beleefd! Gelukkig waren jullie de leeuwen te snel af. Maar wel mooi olifanten, giraffen en zebra’s gespot! En zo van de fiets, geweldig.
Een doktersbezoekje is daar ook weer een belevenis apart. Mooi dat jullie je landgenoot hebben kunnen “redden”, hij zal zijn lesje wel geleerd hebben. Hij zal wel dankbaar zijn geweest 2 wijze landgenoten op het juiste moment tegen te komen. Even bijkomen in Malawi lijkt me,
liefs Det
LikeLike
Ja het waren enerverende tijden! Gelukkig is lake Malawi een goede plek om bij te komen
LikeLike
Spannend hoor! Zo sluipend over het asfalt om de aandacht van de leeuwen niet te trekken, en dan al die andere beesten zonder hek of autoraam ertussen. Wel slim om op het heetst van de dag te gaan.
Goed dat jullie die andere fietser zo hebben bijgestaan. De ambassade had vast wel geholpen als het echt uit de hand was gelopen, in kantooruren dan. Doet me wel denken aan het verhaal van een andere Nederlander die anderhalf jaar geleden precies hetzelfde in Zuid-oost Azië had gedaan, ook een geluidsinstallatie uitgezet van een dienst naast het hotel, maar hij kreeg 3 maanden gevangenisstraf en een boete. Gelukkig slapen jullie overal doorheen 🙂 .
Dat jullie vrachtwagens inhalen bij de afdaling hebben jullie zeker van mij geleerd? En ook wel fijn dat ze in Chimala wondermiddelen hebben tegen buikpijn.
Zo leren jullie het land en zijn gewoontes wel kennen. Ik wens jullie een fijne tijd in Malawi.
Lieve, hartelijke groet, Gé
LikeLike
Ja het hard afdalen doen we zeker naar jouw voorbeeld!
Verjaardagswensen uit Malawi 🎉
LikeLike
Vanmiddag opende ik mijn mail en dacht: leuk eindelijk weer een fietsverhaaltje, straks lekker lezen maar…toen las ik de eerste regels; bijna opgegeten door de leeuwen, in het ziekenhuis en op het politiebureau beland. Toch maar gauw lezen..het zal toch niet dat..ik zag al ernstige vleeswonden voor me.
Jullie maken het wel spannend maar daardoor ook leuk. Fijn dat alles goed is afgelopen.
Geniet van jullie verdere reis en blijf voorzichtig!
Liefs, Margriet.
,
LikeLike
We zijn nog helemaal heel hoor! Het valt gelukkig mee
LikeLike
Dag Luca en Joyce,
Gelukkig heeft een van jullie een shirt aan met ogen voor en achter. Dat mag ook wel als je door de wildparken fietst. De eerste nacht dat wij 30 of 40 jaar geleden in een wildpark kampeerden had ik ook wel zo’n shirtje aan willen hebben. Het zijn inmiddels geen fietsverhaaltjes meer, maar ware fietsverhalen met de nodige spanning en sensatie. Aan de foto’s kun je zien hoe mooi het in die landen is. Schitterende foto’s hoor. Het afzien kun je er niet aan afzienbaar het moet er toch wel zijn. Met elk fietsverhaaltje krijgen we meer respect voor jullie. Hierbij een denkbeeldig duwtje in de rug richting Kaapstad. Succes bij de volgende etappes.
Met een HARTELIJKE groet,
Margriet en Joost
LikeLike
Die ogen hebben zeker geholpen, ze zijn zeer aan te raden. Dankjulliewel voor het duwtje, die kunnen we zeker gebruiken!
LikeLike
Prachtig verhaal. Ik zie het allemaal zo voor me.
Spijt dat ik nooit heb gefietst toen we in Tanzania woonden.
Succes met de volgende etappes!
LikeLike
Een gemiste kans, maar het kan natuurlijk altijd nog. Dankje!
LikeLike
Wat een bikkels zijn jullie! Ik bedacht me vandaag (op de fiets!) (naar het station) dat jullie deze maanden genoeg stof opdoen om alle mogelijk komende sollicitatie-vragen te kunnen beantwoorden: samenwerken, inventief zijn, initiatief nemen, behulpzaamheid/collegialiteit, doorzetten, plannen etc. etc. Van alles hebben jullie voorbeelden te over. Nu nog even niet aan denken, maar verder met jullie avontuur.
Alle goeds en gezonds.
LikeLike
Als je het zo zegt, is het inderdaad een goed reis-avontuur voor de latere carrière. Een mooie bijkomstigheid 🙂
Groetjes uit Malawi!
LikeLike
Wat zijn jullie stoer! Geniet van alles wat je ziet. Tot ziens in juni! Groeten van Trudy en Wim
LikeLike
Dankjewel! Gaan we zeker doen. Tot in juni!
LikeLike
Hi Joyce en Luca,
Die verhalen worden wel steeds spannender……kan niet wachten op de volgende. Overigens hoeft het voor mij ook niet heel veel spannender dat dit verhaal te worden hè. Leeuwen, ziekenhuizen, arrestaties en corruptie. Knap dat jullie nog aan fietsen toekomen. Ik volg jullie verhalen al met veel belangstelling, maar de komende tijd zal dat nog toenemen. Ter lering en voor de inspiratie van mijn bejaardenvariant op jullie reis: mijn voorgenomen fietstochtje naar Santiago di Compostela, start begin juni. Zo zie je maar weer wat een ontregelend effect jullie fietsverhaaltjes hebben…. Nou, heel veel plezier in Malawi en blijf voorzichtig! Groeten van Marcel XX
LikeLike
Hoi Marcel! Wat leuk dat we je hebben kunnen inspireren/ontregelen 🙂 Joyce is stiekem een beetje jaloers, die wil al tijden naar Santiago de Compostela fietsen! We vonden het zelf ook wel spannend genoeg hoor, in Malawi gaan we weer rustig aan doen. Veel succes met de Santiago-voorbereidingen!
LikeLike
hoi dames,
waww, ik heb jullie verhalen hier thuis voorgelezen. Een spannend boek is er niets bij! En wat een mooie fotos! Veel plezier in Malawi! ook groetjes van Mattias. Dries vindt jullie erg stoere bikers
knuffel
Griet, dries en Mattias
PS. Nederland heeft al 8 gouden medailles gewonnen op de Olympische winterspelen (vandaag een erg spannende 1000m mannen. Kjeld Nuis heeft gewonnen). Intussen wordt het hier schaatsweer!
LikeLike
Hoi Griet, Dries en Mattias!
Wat leuk dat jullie zo genoten hebben. Bedankt voor de schaatsupdate! We doen ons best om het te volgen maar dat is toch lastig in niet wintersport gebied.
LikeLike