Een terugblik op Kenia 

We zijn ondertussen al in Tanzania, maar een terugblik op Kenia mag natuurlijk niet ontbreken! Dus bij dezen: hoe was het daar?

Nou, leuk!

Het is er westerser: in de dorpjes en steden zijn er meer winkels met meer aanbod (chocola!) en meer variatie qua eten en drinken, in de guesthouses en op de campings is er steeds vaker wc-papier in plaats van een tuinslang of een emmer water, en af en toe is er een zit-toilet in plaats van een hurk-toilet. Mensen kunnen ook bijna allemaal Engels en er zijn veel andere toeristen, zeker als je in de buurt van de safariparken komt. Oja, en ze gebruiken in Kenia weer bestek! Wel vaak alleen maar een vork, maar dat is al meer dan eerst.

En hoe waren de wegen? Toen we Ethiopië verlieten hield het asfalt abrupt op: langs Lake Turkana zijn er alleen mulle zandwegen. Ongeveer één fietsdag voor Lodwar is de weg technisch gezien wel ooit geasfalteerd, maar ondertussen is het meer gat dan asfalt geworden. De weg blijft slecht tot Kainuk, vanaf waar opeens weer prima asfalt ligt. Maar daar beginnen wel de heuvels, dus dan heb je dat weer. Als je van hobbelige zandwegen houdt is die route op de fiets erg aan te raden. Het is bij Lake Turkana namelijk wel heel mooi en dat maakt veel goed. Als je daar niet wilt fietsen kun je liften (wij raden de politie en het Rode Kruis aan), of de grens bij Moyale oversteken. Dat mag niet van het reisadvies van Buitenlandse Zaken, maar het is wel geasfalteerd daar en er zijn ook best wel veel fietsers die daar gewoon fietsen.

Hoe waren de mensen? Aardig! Dat zijn de meesten namelijk. Zo ook in Kenia. Zoals ook in Egypte en Sudan (in Ethiopië minder omdat we daar niet fietsten) vonden de meesten ons wel een beetje een rare verschijning, zo op de fiets, maar ze waren wel allemaal positief. Een verschil met eerder is wel dat je hier veel meer nageroepen wordt, vooral door de kinderen (en er zijn hier veel kinderen). Die roepen meestal “Mzungu!” (“Witte!”). Maar soms roepen ze “Mzungu-howareyou!” of “Mzungu byyyyye” of “Mzungu money!” of “Mzungu habari!” (dat betekent “hoe gaat het?” in het Swahili), voor de variatie. Dat doen ze ook allemaal tegelijk, en liefst gillend. De kinderen (en sommige volwassenen stiekem ook) vinden het helemaal het einde als we ze teruggroeten, al is het maar met een zwaai. Een paar vielen zelfs letterlijk om van opwinding toen we hallo zeiden.

En was het veilig? Jazeker! De mensen zijn dus aardig, die vormen geen gevaar. De dieren ook niet. Geen leeuwen of vogelspinnen gezien die ons kunnen opeten. Wel zebra’s en apen maar die rennen weg of negeren je volkomen. Het verkeer is het grootste gevaar. Hoe dichter we bij Nairobi kwamen, hoe drukker de wegen werden. Meestal was er wel nog een strookje asfalt naast de rijbaan, en daar hebben wij veel op gefietst, met een reflecterend hesje aan. Er lag wel vaak glas en er waren af en toe nare hobbels, maar het reed rustiger dan op de echte weg, waar de vrachtwagens en bussen je soms wel erg krap inhalen. Op de zijbaan overleefden we het echter prima! En dan konden we gezellig naar de vrachtwagenchauffeurs zwaaien. Vanaf Nairobi wilden we eerst naar Mombasa (bij de kust), maar daar was wel erg veel zwaar verkeer en weinig vluchtstrook. Bovendien schijnen er veel auto-ongelukken plaats te vinden in Kenia en dan ook vooral op die weg. En omdat we niet onder een bus wilden belanden, zijn we maar naar het zuiden gegaan vanaf Nairobi, lekker rustig op de kleinere weg gewoon weer op de rijbaan naar Namanga (dat is bij de Tanzaniaanse grens).

Nu deden we altijd ook een kaartje van de gefietste route maar we hebben ruzie met de kaart dus dat doen we lekker niet. Wel hebben we de cijfertjes nog even op een rijtje gezet, altijd leuk:

• 809 kilometer gefietst
• 15 fietsdagen
• 18 rustdagen (waarvan 14 in Nairobi)
• 4 feestdagen (Sinterklaas, Joyce’s verjaardag, Eerste Kerstdag, Tweede Kerstdag bestaat hier niet en hebben we ook maar niet gevierd, Oudjaarsdag, Nieuwjaarsdag waren we in Tanzania)
• Grote prijsverschillen: goedkoopste overnachting 4 euro, duurste overnachting 80 euro (die is wel door onze lieve ouders betaald, dat was een cadeautje)
• 76.538.925.701.235 gaten in de weg
• 2 autoritjes (Totenyang naar Lodwar, Lokichar naar Kainuk)
• 9 gaten in de kleren (luca 4 joyce 5)
• 10 boeken gelezen (allebei 5)
• 4 keer regen
• 1.529 toeristen (waarvan een handje vol overlanders zoals wij, maar dan met auto of motor)
• 17 pakken yoghurt (zowel kleine 250 ml pakjes als een pak van drie liter)
• 28.648.382 keer mzungu genoemd