Ten noorden van Khartoum ligt de Sahara. Die is, zoals het een echte woestijn betaamt, heet, dor, droog en leeg. Veel zand ook.
Er zijn niet veel dorpen en steden onderweg. Je kan vooral het eerste stuk goed wildkamperen door de leegte. Wij gingen echter in de meeste gevallen bij cafés langs de weg slapen. Daar hebben ze relatief goede bedden die je gewoon mag gebruiken. De mensen bij de cafés zijn allemaal aardig en er is goedkoop lekker eten te koop (drie keer raden… Bonen en eieren, inderdaad!). Dus helemaal goed. We hebben op dit stuk twee hotels aangedaan waar we even goed konden douchen. Dat kan namelijk weer niet bij een café, maar is door de hitte wel noodzakelijk af en toe. De leegte van de Sahara was soms een uitdaging, maar met de waterlijst van twee Nederlandse fietsers die ons voorgingen was het goed te doen. We wisten precies bij welke kilometerpaal we weer water of eten konden verwachten. Daarnaast is de weg supergoed: negenhonderd kilometer glad asfalt vanaf de grens tot Khartoem, dankzij de Chinezen.
Khartoem zelf is een grote wereldstad. Wij zijn vooral in het rijkere gedeelte geweest waar de expats, grote bedrijven en ambassades onder andere zitten. Het is een fijne stad om jezelf even schoon te spoelen van al het woestijnzand. Je kan er ook weer meer eten dan fuhl, zelfs westers eten is er te koop. We hebben dan ook goed genoten van chocola, yoghurt en melk. Zuivelproducten zijn hier relatief vaak te koop, en iedereen kent Nederland van de melk. Dit in tegenstelling tot Egypte, waar Arjen Robben onze voornaamste claim to fame was. Khartoem was voor ons even een echt thuis, met alle gastvrijheid van de leuke mensen.
Na Khartoem houdt de woestijn ineens op. Er zijn dan opeens bomen en wolken! Ook wonen en leven er meer mensen langs de weg. Het is er rijker dan ten noorden van Khartoem. Sommige ezels zijn dan ook vervangen door paarden. Helaas doet de weg niet mee aan deze trend. Die wordt slechter naarmate je verder van Khartoem en dichter bij de grens komt. Vooral de laatste 200 kilometer vanaf Gederaf maakt de weg het je af en toe een stuk zwaarder. Slapen bij cafés is er niet meer bij, op veel plekken zijn hotels of kom je bij de mensen thuis te slapen. Wij verbleven ook twee keer bij vrienden/familie van Enass.
Ook handig om te weten voor wie naar Sudan wil: buitenlandse bankkaarten werken niet samen met de geldautomaten van Sudan. Dat heeft te maken met de Amerikaanse sancties waar het land sinds 1997 mee te maken heeft. De sancties worden op dit moment stap voor stap opgeheven, dus het kan zijn dat toeristen binnenkort wel gewoon geld uit de automaat kunnen halen. Voor ons betekende dit echter nog dat we een stapel Amerikaanse dollars mee moesten brengen, die we bij de grens en in Khartoem konden wisselen voor Sudanese ponden. Dat gaat op de zwarte markt, en dat klinkt heel spannend en clandestien maar in de praktijk struikel je over de geldwisselaars en is dat dus helemaal niet zo moeilijk. Ook is de officiële wisselkoers niet de echte. Op de zwarte markt ruil je 1 dollar voor ongeveer 25 Sudanese pond, terwijl de officiële koers 1 op 7 is. De prijzen van producten en diensten zijn ook gebaseerd op de onofficiële koers.
De route:
De cijfers:
- 1442 kilometer
- 15 Fietsdagen (waarvan één een deel met de auto omdat Joyce foute fuhl had gegeten)
- 9 rustdagen (waarvan 7 in Khartoem, een dagje Dongola en een dagje Gaderaf)
- 6 nachten geslapen in cafés
- 3 nachten geslapen in hotels
- bij vijf verschillende mensen thuis geslapen (waarvan drie van tevoren gepland)
- ongeveer 263 muggenbulten (waarvan 90% bij Joyce)
- heel veel dromedarissen, ezels, katten gezien
- hoge temperaturen, rond de 40 graden
- 1 lekke band (nu een nieuwe achterbuitenband voor Joyce, deze was versleten. Dat helpt tegen de lekke banden.)
- elke dag lange broeken en lange mouwen shirts, maar geen hoofddoek (wel soms in de woestijn tegen de zon of tegen de vliegen)
- nog meer zand dan in Egypte
- 3157 gaten in de weg, allemaal in de laatste 100 km
- 1 hondenachtervolging
- 4 andere wereldfietsers ontmoet (Will, Micha en Vincent, Dorothy)!
- 1 groep supercoole vrouwen op de fiets in Khartoum
Wat een mooi en goed verslag. Joyce, je moet jezelf toch minder aantrekkelijk maken voor de muggen!!!
Kijk weer uit naar het volgende verslag.
LikeLike
Zo leuk geschreven weer! Geniet ervan!😘. Jullie moeten niet vergeten weer snel een nieuw reisverslag te maken hoor! Ik kijk er naar uit 🙂
LikeLike