Klingelende koeienbellen: Strassbourg – Domodossola

Onze rustdag in Strassbourg was gezellig met Fleur en Gé. We sliepen in een luxe tent op de stadscamping en ontdekten dat ratten echt héél groot kunnen zijn (de rat zat niet in de tent hoor, dat viel weer mee). Na de rustdag gingen we verder, eerst langs het kanaal naar Basel. Onderweg zagen we de bergen steeds dichterbij komen, maar het ons fietspad was nog lekker plat. Na Basel werd het echter menens: daar moesten we echte heuvels gaan beklimmen!

De volgende dag gingen we twee cols over, met soms een hellingsgraad van wel 12%! Dat was wel een uitdaging voor onze fietsbenen. ’s Avonds op de camping werden we warm onthaald door andere fietsers, waaronder Piet en Janny, die op de vorige camping onze tent-buren waren. Helemaal gezellig!

Die vrijdag (8 september) hadden we een nachtelijk avontuur! We kwamen op een deel van de route waar niet zoveel campings waren. Net zoals de vorige keer trokken we ons daar niet zoveel van aan, en net zoals de vorige keer moesten we toen het donker begon te worden toch maar eens op zoek naar een slaapplaats. We belden zonder enig succes aan bij huizen, maar Zwitsers reageren blijkbaar niet op de deurbel. Bij het volgende dorp spraken we iedereen aan die toevallig voor zijn of haar huis stond. Na enkele pogingen werden we verwezen naar de het dorpspark. Hier mochten we vast wel een nachtje staan, dachten ze.

En het was een fijn park! Bij een riviertje, en inclusief drinkwater en een toilet. Superluxe! Eenmaal slaapklaar in de tent hoorden we nog mensen langslopen (of het leek er alleen op) en er reden vele auto’s langs, dat kwam helaas niet helemaal ten goede van Luca’s nachtrust (Joyce had best lekker geslapen). Maar voor de rest was het een geschikte plek, dus als je ooit in Zwitserland wilt wildkamperen, ga dan op zoek naar het dorpspark. ’s Ochtends heel vroeg vertrokken we weer om de mensen die het park wilden gebruiken te vermijden. En met de hoop op een mooie zonsopkomst tussen de bergen, alleen waren er wolken dus die kwam niet. De dag eindigde dan ook vermoeid in de regen bergop richting Kandersteg, met in de tas een kapotte tentstok die was gebroken in de ochtend. Helemaal natgeregend en koud kwamen we bij de camping aan, en met ons zielige gezicht vertelden we ons verhaal. Van de campingmeneer mochten we toen we in een lege blokhut slapen. Zonder bed of water, maar met dak en een kookstelletje, en tafels en houten banken waar we best op konden slapen. En raad eens wie we toen weer tegenkwamen! Het waren Janny en Piet! We praatten even bij en gingen toen slapen (Luca vond de houten banken prima slapen, Joyce vond het wildkamperen eigenlijk beter). De volgende ochtend hadden we nauwelijks ontbeten en toen kwamen Piet en Janny weer langs, met de oplossing voor onze kapotte tentstok! Met een ijzeren pin en een grote hoeveelheid duct tape spalkten we de stok weer aan elkaar. Voorlopig werkt dit vast!

En toen? Vroem, vroem! We gingen net als een auto op de autotrein, dwars door een berg heen. En aan de andere kant gingen we keihard naar beneden, superleuk! Maar: waar je de ene dag naar beneden raast, moet je de volgende dag vaak weer de berg op. Dat zijn de regels van fietsen in en tussen de bergen. En dit was niet zomaar een berg: het was onze gevreesde, maar gerespecteerde Simplonpas. Twintig kilometer klimmen, het was zwaar. En tegelijkertijd supermooi en gezellig met de wegwerkzaamhedenmannetjes. Bovenop waren we helemaal voldaan en trots en toe aan warme chocolademelk.

Met maximaal 65 kilometer per uur stormden we daarna weer bergafwaarts over de grens naar Italië. Daar zijn we nu. In Domodossola, in het land van pizza, pasta en ijs. De komende tijd gaan we daar en van nog veel meer genieten. Lekker rustig aan, kamperen, rondjes fietsen en af en toe een treinreizen of een stedentripje. Tot 25 september, want dat is de dag dat we Europa verlaten. Zo door de lucht gaan we van Milaan naar Caïro en begint ons Afrikaanse avontuur. Superspannend, we houden jullie op de hoogte!

Arrivederci!

P.S. Leuk feitje: we hebben al zeven landen gehad, en nog minimaal acht te gaan. Dat schiet op! Bijna in Kaapstad!

P.P.S. Om wat structuur te geven in ons ongestructureerde leven hebben we iets bedacht om de dagen van de week te onthouden en onze taakjes niet te vergeten.

• Malariaandag – in malaria gebied de dag dat we onze lariam gaan innemen
• Dynamische dinsdag – ochtendgymnastiekdag
• Woensdag – de dag dat alles mag
• Dolle donderdag – gekke ochtendgymnastiekdag
• Vietsenmakervrijdag – de dag dat onze fietsen gecontroleerd, geolied en schoongemaakt worden
• Zelfreflectiezaterdag – de tips en tops worden besproken
• Zondag zakgelddag – hoe staat het er financieel voor? Mogen we een ijsje kopen of niet?